Wilki od zawsze wzbudzały najróżniejsze uczucia i emocje. Strach, podziw, szacunek. Utożsamiane były z dumą, siłą, szybkością, lojalnością. Wiele można o nich powiedzieć, ale z całą pewnością nie da się przejść obok nich obojętnie. I faktycznie, przez stulecia ludzie nie przechodzili obojętnie – zamiast tego, urządzali regularne polowania. Powody były rożne – od strachu przed możliwym atakiem, przez chęć wytępienia szkodników (jak kiedyś o nich myślano) aż po chęć uzyskania ich futra.

Systematyczne wybijanie wilków, wraz ze zmniejszaniem się dostępnej im powierzchni do życia sprawiło, że w połowie XX wieku wilki w wielu miejscach Europy, w tym w Polsce, były na skraju wyginięcia. Dopiero to sprawiło, że naukowcy, ekolodzy i rządy się obudziły, i wdrożyły gorączkowe działania na rzecz reintrodukcji tego wspaniałego drapieżnika. Dzisiaj możemy powiedzieć, że działania te – na szczęście – odnoszą skutek, a populacja wilków się zwiększa.

Reintrodukcja okazała się na tyle skuteczna, że w ostatnim czasie pojawiły się wiadomości o tym, że mieszkańcy niektórych wiosek poczuli się zagrożeni, widząc pojedyncze osobniki zbliżające się do ich gospodarstw. Jeden z lokalnych urzędników wystąpił nawet do Ministerstwa Środowiska o zgodę na odstrzał, argumentując to tym, że wilki „obserwują dzieci wracające z kościoła”. Czy wilki faktycznie stanowią zagrożenie dla ludzi?

W normalnych warunkach nie. Normalnych, to znaczy takich, gdy wataha jest w stanie samodzielnie przeżyć zimę, bez konieczności atakowania zwierząt gospodarskich; faktycznie jednak staje się to coraz cięższe. W idealnej sytuacji, jedno stado wilków przemierza tereny mające od 100 do ponad tysiąca kilometrów kwadratowych; oczywiście w dzisiejszych czasach w naszych szerokościach geograficznych takich pustych przestrzeni nie ma. Niemniej jednak, sytuacje w których wilki zapuszczają się w pobliże osad ludzi są bardzo rzadkie; w razie konfrontacji raczej będą jej unikać niż atakować, chyba, że uznają, że nie mają innego wyjścia.

Wilki spełniają doskonałą rolę regulującą ekosystem, dbając, by populacja roślinożerców nie wymykała się spod kontroli. I być może tutaj należy szukać chęci niektórych do ich odstrzału – wprowadzenie wilków sprawia, że argumenty myśliwych o kontroli populacji tracą rację bytu.